تاثیر مایعات شبه غذایی بر جذب آب و حلالیت دو نوع کامپوزیت رزین کامپوزیت با بیس سیلوران و نانوفیل

کامپوزیت رزین ها با ساختار شیمیایی متفاوت در محیط دهان تحت تاثیر تحریکات زیادی قرار گرفته و دچار اضمحلال می گردند و خصوصیات آنها تغییر می کند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر 5 محلول شبه غذایی بر حلالیت و جذب آب کامپوزیت رزین ها با بیس متاکریلات و سیلوران می باشد.
در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی 25 نمونه دیسک به قطر 6 و ضخامت 1 میلی متر در مولد آلومینیومی از دو نوع کامپوزیت Filtek Z350 و P90 تهیه شد. نمونه ها نوردهی و سپس در فالکن های کدبندی شده دارای ژل سیلیکا جهت آب گیری به مدت 24 ساعت در انکوباتور37 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. پس از این مدت نمونه ها خارج و توسط ترازوی دیجیتال وزن کشی و 1M هر نمونه بدست آمد. سپس نمونه ها به مدت 1 هفته در 5 محلول شبه غذایی (اسیدسیتریک 02/0 نرمال، آب مقطر، اتانول آبی 75 درصد، هپتان، بزاق مصنوعی) نگهداری شدند. پس از این مدت نمونه ها خارج و وزن کشی شده ، 2M بدست آمد. بعد از آخرین آب گیری قطر و ضخامت دیسک ها محاسبه و V (حجم نمونه ها) بدست آمد و میزان جذب آب و حلالیت گروه ها بدست آمد و در نهایت با استفاده از آزمون ANOVA و Tukey اعداد بررسی و آنالیز شدند.
در این مطالعه حلالیت کامپوزیت Z350 در هپتان بالاترین مقدار را نشان داد(040/0میکرو گرم بر میلی متر مکعب) و در آب مقطر کمترین مقدار بود(009/0 میکرو گرم بر میلی متر مکعب). این تفاوت ها بین آب مقطر، الکل و هپتان معنی دار بود.
(05/0 >P) در حالی که اختلاف معنی داری در جذب آب این کامپوزیت در محلول های مختلف مشاهده نشد(05/0P)

نتیجه گیری

به نظر می رسد که حلالیت P90 پایین تر از Z350 می باشد ولی جذب آب آن ها تفاوتی ندارند.