پیش بینی کیفیت خواب بر اساس استرس، افسردگی و اضطراب با نقش میانجی راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در زنان باردار

کاهش کیفیت خواب، یکی از شکایات شایع دوران بارداری است که می تواند بستر مناسبی را برای بسیاری از اختلالات روانی در این دوران ایجاد کند. کیفیت نامناسب خواب با پیامدهای منفی در زمینه سلامت روانی مادران باردار در ارتباط است. مطالعه حاضر با هدف پیش بینی کیفیت خواب بر اساس استرس، افسردگی و اضطراب با نقش میانجی راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در زنان باردار انجام شد.
این مطالعه توصیفی در سال 1394 بر روی 302 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهر کرمانشاه انجام شد. به منظور ارزیابی روابط بین متغیرهای مستقل و وابسته و اندازه گیری شده در مدل مفهومی پیشنهاد شده از الگوی معادلات ساختاری استفاده شد. آزمودنی ها به روش خودسنجی به تکمیل پرسشنامه کیفیت خواب پیترزبورگ (PSQI)، پرسشنامه راهبردهای تنظیم شناختی هیجان گرانفسکی و پرسشنامه افسردگی، استرس و اضطراب (DASS-21) پرداختند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای آماری AMOS (نسخه 21) و SPSS (نسخه 22) و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، ضریب رگرسیون و تحلیل مسیر انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
بین کیفیت خواب و بهداشت روان در زنان باردار از طریق راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ارتباط معنی داری وجود داشت؛ به گونه ای که استفاده از راهبردهای منفی تنظیم هیجان مانند نشخوار فکری و فاجعه پنداری باعث ابتلاء به افسردگی و اضطراب و در نتیجه کاهش کیفیت خواب شد (05/0>p).
بهداشت روان نامناسب و استفاده از راهبردهای منفی و غیر انطباقی تنظیم شناختی هیجان می توانند باعث کاهش کیفیت خواب در زنان باردار شوند.