بررسی ارتباط سبک حمایتی- استقلالی مربیان با رابطه مربی- ورزشکار در ورزشکاران نوجوان شهر کرمانشاه

هدف از انجام این تحقیق بررسی ارتباط بین سبک حمایتی استقلالی مربیان با رابطه مربی- ورزشکار در ورزشکاران نوجوان شهر کرمانشاه بود. شرکت کنندگان این تحقیق شامل 300 ورزشکار پسر با میانگین سن (92/1 ±40/16) بودند که بطور تصادفی- طبقه ای از میان ورزشکاران نوجوان شهر کرمانشاه، انتخاب شدند و پرسشنامه های رابطه مربی- ورزشکار (CART-Q) جووت و تومانیز (2003) و ادراک رفتارهای حمایتی– استقلالی مربیان در زمینه ورزش (PASSES) هاگر و همکاران (2007) را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره) در سطح معنی داری 01/0 p< استفاده شد. ضریب همبستگی پیرسون نشان دهنده ارتباط مثبت و معنی دار سبک حمایتی استقلالی مربیان با رابطه مربی- ورزشکار در ورزشکاران بود و تحلیل رگرسیونی نیز قابلیت پیش بینی مولفه های رابطه مربی- ورزشکار را از طریق سبک حمایتی استقلالی مربیان آشکار ساخت. بر مبنای یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت هنگامی که مربیان از سبک رهبری حمایتی استقلالی استفاده می کنند نزدیکی و صمیمیت، تعهد، حمایت و همکاری بین مربیان و ورزشکاران افزایش می یابد، بنابراین پیشنهاد می شود که مربیان به دنبال بهبود ارتباط خود با ورزشکارانشان باشند.