بررسی ارتباط بارکاری با شکست های شناختی در میان پرستاران شاغل در بیمارستان های امام خمینی (ره) و ولیعصر(عج) تهران

میزان بار کاری و متعاقب آن میزان شکست های شناختی از عوامل تاثیر گذار بر رفتار، عملکرد و کارایی و بهروری پرستاران در محیط کار می باشد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط شکست های شناختی و میزان درک و ارزیابی از بار کاری پرستاران انجام گرفته است.
این مطالعه توصیفی – تحلیلی و مقطعی در سال 1393 روی 150 نفر از پرستاران زن و مرد شاغل در بخش های مختلف بیمارستان های امام خمینی و ولیعصر شهر تهران انجام گرفت. جهت اندازه گیری بار کار ذهنی و میزان شکست های شناختی به ترتیب از پرسش نامه بار کار ذهنی (NASA-TLX) و پرسش نامه شکست های شناختی (CFQ) استفاده گردید. درنهایت با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 و انجام آزمون های هم بستگی پیرسن و تی-تست و آنالیز واریانس یک طرفه، داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن نتایج پژوهش نشان داد که در سطح خطای 5 درصد بین بار کار ذهنی و حافظه اسمی پرستاران ارتباط معنا درای وجود داشت (0.00 = P-value). هم چنین ارتباط بین بار کار فیزیکی با حافظه، توجه و شکست شناختی کلی (CFQtotal) ارتباط نیز معنا دار بود
(0.05 > P-value). بعد ناکامی بارکاری نیز ارتباط معنا داری با حافظه، توجه، اعمال حرکتی، مقدار شکست شناختی کلی (CFQtotal) داشت (0.05 > P-value).
نتایج این مطالعه نشان داد که بار کار ذهنی درک شده در پرستاران بالا می باشد و بین ابعاد شکست های شناختی و بار کار ذهنی تعامل برقرار است. به گونه ای که افزایش ابعاد بار کاری موجب افزایش شکست های شناختی در انجام وظیفه می گردد.