رابطه دلبستگی به خدا و حمایت اجتماعی ادراک شده با رشد پس از آسیب در مادران کودکان با کم توانی جسمیا

وقایع آسیب زا و ناراحت کننده هم می توانند منجر به واکنش منفی و استرس گردد و هم واکنش مثبت و تعالی پس از آن را برای فرد به همراه داشته باشد، که اصطلاحا رشد پس از آسیب نامیده می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه متغیرهای حمایت اجتماعی ادراک شده و دلبستگی به خدا با واکنش مادران دارای کودک کم توان جسمی در برابر رویدادهای آسیب زا صورت گرفت. با توجه به هدف ذکر شده، پژوهش حاضر از نوع تحقیق همبستگی است. نمونه اولیه این پژوهش شامل 127 مادر دارای فرزند کم توان جسمی بود که از این میان 108 مادر که حداقل یک رویداد آسیب زا را تجربه کرده بودند انتخاب شدند و به پرسشنامه های ابعاد دلبستگی به خدا (AGI)، حمایت اجتماعی ادراک شده و رشد پس از آسیب (PTG) پاسخ دادند. نتایج نشان داد که میان دلبستگی ایمن به خدا، دو خرده مولفه از حمایت اجتماعی (حمایت خانواده و حمایت اشخاص خاص) و احساس قصور با رشد پس از آسیب رابطه وجود دارد. یافته های به دست آمده نشان داد که دلبستگی ایمن به خدا و حمایت اجتماعی عوامل تسهیل گر و مفیدی برای رشد پس از آسیب می باشند که می توانند واکنش افراد را نسبت به رویدادها و حوادث پیرامون پیش بینی کنند.