بررسی برخی مولفه های پسامدرن در اشعار منوچهر آتشی

منوچهر آتشی با گذر از سنت نیمایی و روی آوردن به تجربه های مدرن، نام خود را در شمار یکی از شاعران نوگرای معاصر فارسی ثبت کرده است؛ این در حالی است که بررسی اشعار او نشان می دهد این شاعر در برخی اشعار روایی تاریخی اش، به ویژه در مجموعه ی بازگشت به درون سنگ، به دنیای پسامدرن نیز گام نهاده و روایت هایی به شیوه ی فراداستان تاریخ نگارانه خلق کرده است. در این مقاله ضمن نشان دادن گستره ی تاریخ در اشعار آتشی، با استفاده از آرای برخی نظریه پردازان پسامدرن تاریخ از جمله لیندا هاچن، برایان مک هیل و هایدن وایت، ویژگی های فراداستان تاریخ نگارانه مطرح شده؛ سپس یازده شعر از مجموعه ی بازگشت به درون سنگ، براساس پنج شاخصه ی فراداستان تاریخ نگارانه بررسی و تحلیل شده است. این شاخصه ها عبارت اند از: زمان پریشی (نابهنگام گرایی)، نقد خردگرایی، انکار غایت مداری تاریخ، به چالش کشیدن حقایق تاریخی و طنز و آیرونی. نتایج پژوهش بیانگر رویکرد پسامدرن آتشی و تلاش او برای آفرینش فراداستان تاریخی در حوزه ی شعر است.