کنش های متقابل امنیت و دین داری در فضاهای شهری (مطالعه موردی: شهر قم)

امنیت و احساس امنیت یکی از نیازهای فطری انسان بوده و با ذات او آمیخته شده است. در ایجاد و احساس امنیت عوامل گوناگونی دخالت دارند که وجود آن سطح امنیت را افزایش داده و فقدان آن برقراری احساس امنیت را کند کرده یا مانع از تحقق آن شده است. یکی از این عوامل مبحث دین داری است که بر روی مولفه های امنیت تاثیرگذار است. این مقاله به بررسی ارتباط بین ابعاد دین داری (باور، مناسکی، تجربی و پیامدی) با احساس امنیت (مالی، جمعی، جانی و فکری) در فضاهای شهری پرداخته و در نتیجه گیری راهکارهایی برای افزایش سطح امنیت از طریق دین داری ارائه نموده است. محدوده مورد مطالعه شهر قم بوده و روش تحقیق در این مقاله پیمایشی است و با استفاده از اطلاعات اسنادی و مطالعات میدانی (فن پرسش نامه) که 383 نفر جامعه آماری آن را تشکیل می دهند، انجام گردیده است. یافته های تحقیق مبین این مطلب است که بین ابعاد دین داری و احساس امنیت رابطه ای معنادار و مستقیم برقرار است؛ یعنی با افزایش ابعاد دین داری، احساس امنیت بیشتر خواهد شد و بالعکس. هم چنین در رابطه با همبستگی بین ابعاد دین داری و احساس امنیت، بعد تجربی از تمامی ابعاد دین داری بیشترین مقدار تاثیر را در افزایش سطح امنیت دارا بوده است.