بررسی تاثیر افزودنی عسل بر روی مرکب سنتی ایرانی

عدم مرغوبیت مرکب های معاصر باعث می شود که آثار ارزشمند خوشنویسان پس از گذشت مدت زمانی دچار آسیب های فراوانی شود. بنابراین، در مبحث حفاظت پیشگیرانه، آثار خوشنویسی با اهمیت می باشد و حفاظت از این آثار ضروری ست. از آنجا که کارهای پژوهشی صورت گرفته در این زمینه هنوز زوایای پنهان فنون ساخت مرکب را آشکار نکرده پس، پژوهش در این زمینه امری لازم و ضروری ست. آنچه در این پروژه مورد کنکاش قرار می گیرد بررسی تاثیر افزودنی عسل بر روی مرکب سنتی با استفاده از مطالعات آزمایشگاهی (شیمیایی و فیزیکی) است و اینکه: عسل چه تاثیراتی بر روی مرکب خوشنویسی دارد؟ بویژه مقدار آن بر کیفیت مرکب تولیدی چه تاثیری دارد؟ همچنین چه تفاوت هایی از لحاظ چشمی میان مرکب حاوی بست عسل، مرکب حاوی بست صمغ عربی و مرکب حاوی بست صمغ عربی و عسل وجود دارد؟ در این پژوهش پس از ساخت سه نمونه مرکب مشکی با استفاده از رساله های کهن، پیرسازی تسریع شده شامل آزمون های نور، کپک و دما بر روی نمونه ها بر طبق استاندارد انجام شد؛ سپس با استفاده از دستگاه pH سنج و رنگ سنج، نمونه هاpH -سنجی و رنگ سنجی شدند. پس از بررسی شیمیایی، به بررسی ویژگی های فیزیکی نمونه ها از جمله کشش، پوشش، براقیت پرداخته شد. پس از بررسی های آزمایشگاهی معلوم شد، که افزودن عسل به مرکب نه تنها بر دوام مرکب می افزاید، بلکه از رنگ پریدگی، ریزش مرکب، و حتی از خوردگی کاغذ در طول زمان جلوگیری می کند. افزون بر این، کاربست نسبتی مناسب از عسل و صمغ عربی؛ براقیت، پوشش دهندگی وحجم دهندگی مرکب بر روی کاغذ را بهبود می دهد.