دلایل پایداری آندالوزیت در زونهای سیلیمانیت و اسپینل-کردیریت موجود در میگماتیت های هاله مجاورتی الوند، همدان

میگماتیت ها، بخش مهمی از دگرگونی درجه بالای هاله دگرگونی الوند همدان (غرب ایران) را تشکیل داده اند. میگماتیت های با منشاء رسی از مزوسوم (با مجموعه کانی های بیوتیت + سیلیمانیت + گارنت + کردیریت + اسپینل + ارتوپیروکسن) و لویکوسوم (با مجموعه کانی های گارنت+ پلاژیوکلاز+ فلدسپار پتاسیم و کوارتز) تشکیل شده اند. در این میگماتیت ها بافت واکنشی (سیمپلتیک) کانی های اسپینل-کردیریت- پلاژیوکلاز جایگزین حاشیه آندالوزیت گردیده است. حضور ریزساختارهای ذوب در این سنگ ها بیانگر این است که بافت واکنشی آندالوزیت تحت شرایط ذوب بخشی رخ داده است. رشد اسپینل با کردیریت در دمایی حدود700 تا750 درجه سانتیگراد می باشد که بیانگر حضور آندالوزیت در این دما در مزوسوم میگماتیت های همدان است. مطالعات صحرایی، شواهد پتروگرافی، واکنشهای ذوب و دما- فشار سنجی این سنگ ها نشان می دهد که علت نیمه پایداری آندالوزیت تا زون اسپینل-کردیریت در میگماتیت های همدان، نرخ گرم شدگی سریع این سنگ ها و اوراستپینگ (overstepping) است. انتشار حرارت ناشی از توده الوند سبب ایجاد هاله دگرگونی مجاورتی درجه بالا (میگماتیت ها) شده است بنابراین، در این نوع دگرگونی، دوره دمایی تحمیل شده به سنگ نسبت به دیگر انواع دگرگونی کمتر و نرخ گرم شدگی (گرادیان زمین گرمایی 50 درجه سانتیگراد بر کیلومتر) زیادتر است، بطوریکه این حادثه سبب کاهش SΔ (آنتروپی) واکنش پلی مورفیک آندالوزیت- سیلیمانیت شده است و دامنه اوراستپینگ (overstepping) آندالوزیت را افزایش داده است تا جائیکه محدوده آن در مزوسوم میگماتیت های همدان تا 50 ±200 درجه سانتیگراد رسیده است.