رابطه دیابت نوع 2 و شیوه زندگی با پوکی استخوان در خانم ها قبل و بعد از یائسگی

گزارش های متناقضی درباره اثر دیابت نوع 2 و شیوه زندگی افراد دیابتی بر میزان تراکم معدنی استخوان و پوکی استخوان وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین دیابت نوع 2 و تراکم استخوان و آثار شیوه زندگی در این ارتباط در خانم ها در دوران قبل و بعد از یائسگی می باشد.
این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 20 نفر دیابتی و 57 نفر غیر دیابتی در دوران قبل از یائسگی و 126 نفر دیابتی و 315 نفر غیر دیابتی در دوران یائسگی انجام شد. افراد مورد مطالعه خانمهای مراجعه کننده به بخش سنجش تراکم استخوان مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند. سنجش تراکم استخوان در مناطق ستون مهره ها (مهره های دوم تا چهارم کمری) و لگن (سر استخوان ران) با روش DXA انجام شد معیارهای خروج از مطالعه ابتلا به اختلالات هورمونی و غدد درون ریز، روماتولوژی یا بیماری مزمن در هر دو گروه بود. افراد دیابتی و غیر دیابتی از لحاظ سن و شاخص توده بدن BMI در هر دو گروه قبل و بعد از یائسگی همسان شدند.
در مجموع 146 نفر مبتلا به دیابت و 372 نفر غیر دیابتی بین سنین 40 تا 81 سال بررسی شدند. در دوران قبل از یائسگی تراکم معدنی استخوان در دو گروه دیابتی و غیر دیابتی اختلاف معنی داری نداشت. در دوران بعد از یائسگی تراکم معدنی استخوان در ستون مهره های کمری در گروه دیابتی بالاتر از گروه غیر دیابتی بود. تراکم معدنی استخوان در همه گروه ها با افزایش سن کاهش می یافت و با شاخص توده بدن ارتباط داشت. پس از تطبیق سن و شاخص توده بدن اثر شیوه زندگی بر تراکم معدنی استخوان ارزیابی شد. شاغل بودن در دوران بعد از یائسگی اثر مثبتی بر میزان تراکم معدنی استخوان داشته است. مصرف لبنیات با افزایش تراکم معدنی استخوان در افراد دیابتی همراه بوده است. مصرف سیگار ارتباط معنی داری با تراکم استخوان نشان نداد.
به نظر نمی رسد که پوکی استخوان و کاهش تراکم استخوان از مشکلات دیابت نوع 2 باشد. در خانم های دیابتی در سنین یائسگی مصرف لبنیات و فعالیت بدنی برای پیشگیری از پوکی استخوان توصیه می شود.