پیشینه دانش پزشکی و داروسازی در ایران باستان و دوره اسلامی

ایرانیان در طول تاریخ، همواره در شکل گیری و توسعه علوم روزگارشان نقش بارز و چشمگیری داشته اند. در این میان، دانش پزشکی و داروسازی در ایران تاریخچه دیرینه ای دارد. اطلاعات اوستا، کتاب مقدس زرتشتیان در مورد دانش پزشکی و داروسازی، بیانگر توجه خاص ایرانیان به این علوم بوده است. از دوران پیش از تشکیل شاهنشاهی هخامنشیان، آگاهی چندانی درباره این علوم وجود ندارد. به طور مشخص در دوره هخامنشیان، پزشکان مصری به فرمان داریوش اول هخامنشی، دانشکده پزشکی را در شهر سائیس بنیان نهادند. در دوره ساسانیان نیز با تاسیس دانشگاه جندی شاپور و آشنایی ایرانیان با متون یونانی، رومی، هندی و سریانی نهضت علمی ایرانیان شکل گرفته است. در این دوره، دانشگاه جندی شاپور، میزبان دانشمندان زیادی در زمینه های پزشکی، داروسازی، فلسفه، ریاضیات، ترجمه و نجوم گردید. این مرکز علمی، با فروپاشی سلسله ساسانیان و ورود اسلام به ایران، همچنان به حیات خود ادامه داد. یافته های این مقاله بیانگر آنست که بزرگ ترین دستاورد مرکز علمی جندی شاپور، انتقال علوم و در راس آن انتقال دانش پزشکی و داروسازی به دوره اسلامی بوده است. در این مقاله سعی برآنست تا با شیوه کتابخانه ای به بررسی پیشینه دانش پزشکی و داروسازی در ایران، از دوره پیش از اسلام تا قرن سوم هجری پرداخته شود.