نگرشی تحلیلی بر میراث داران طب جندی شاپور در عصر اول خلافت عباسی (132 .ق/750 م. - 232 .ق/ 846 م.)

دانشگاه جندی شاپور که پیشینه فعالیت آن به دوران پیش از اسلام باز می گردد، همزمان با طلوع دین مبین اسلام، همچنان در اوج شکوه و شهرت خویش باقی ماند و به عنوان موثرترین عامل پیدایش و رشد و شکوفایی دانش طب اسلامی، به نقش آفرینی پرداخت. به گونه ای که طب اسلامی را برخاسته از سنت طبی جندی شاپور و ساخته پزشکان برجسته و شاگردان نامور این مرکز علمی و طبی دانسته اند. در این زمینه، نقش موثر خلفای عباسی به عنوان حامی پزشکان جندی شاپور، امری انکار ناپذیر است، زیرا سقوط خاندان اموی و قدرت یابی آل عباس، دوره جدیدی از تحولات تاریخی، علمی و فرهنگی را در تاریخ اسلام رقم زد که مشخصه بارز آن، حضور ایرانیان به عنوان مدبران امور سرزمین اسلامی طی عصر اول عباسی (132 ه.ق./750 م 232 ه.ق./ 846 م.) بود. این پژوهش نیز درصدد است تا در خلال بررسی نقش و فعالیت علمی جندی شاپور در عصر اسلامی، که از زمینه های مهم پژوهش در تاریخ علوم تمدن اسلامی نیز به شمار می آید، نقش پزشکان ایرانی را به عنوان میراث داران طب جندی شاپور، در انتقال این رشته علمی به عرصه تمدن اسلامی تبیین و بررسی نماید.