رابطه علی خودکارآمدی تحصیلی و سلامت عمومی با میانجی گری اهداف پیشرفت در دانشجویان پرستاری

دانشجویان پرستاری یکی از طبقات موثر در سلامت جامعه هستند و خودکارآمدی تحصیلی و سلامت عمومی می تواند به افزایش سازگاری در پذیرش مسئولیت مهم شغلی در این دانشجویان بینجامد. پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه علی خودکارآمدی تحصیلی و سلامت عمومی با میانجی گری اهداف پیشرفت در دانشجویان پرستاری تدوین گردید.
75 نفر از دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی شیراز به طور تصادفی انتخاب شدند. از پرسشنامه های خودکارآمدی تحصیلی اون و فرامن، جهت گیری هدفی میدگلی و همکاران و سلامت عمومی گلدبرگ استفاده شد و داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با کمک نرم افزار AMOS و SPSS مورد تحلیل قرار گرفت.
شاخص های برازندگی مدل نشان داد که مدل پیشنهادی برازنده داده هاست (043/0 RAMSEA=، 98/0 GFI=، 97/0 NFI=، 91/0AGFI= ). همچنین اثر مستقیم خودکارآمدی تحصیلی بر سلامت عمومی معنی دار بود (41/0 Beta= و 05/0 P<) و نیز اثرات غیرمستقیم خودکارآمدی تحصیلی بر سلامت عمومی از طریق اهداف تبحری (39/0 Data=)، اهداف رویکردی (33/0Data=) و اهداف اجتنابی (31/0-Data= ) معنی دار بودند.
خودکارآمدی تحصیلی هم به طور مستقیم و هم از طریق اهداف تبحری، رویکردی و اجتنابی بر سلامت عمومی اثر می گذارد. بنابراین ایجاد خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان پرستاری می تواند انگیزه درونی و حس شایستگی و درنتیجه سلامت عمومی آن ها را ارتقاء بخشد.