بررسی ترمیم نقص جزئی استخوان ران با استفاده از غشاء ژلاتین- کیتوسان و سلول های بنیادی مغز استخوان در موش صحرایی نر بالغ نژاد Albino Wistar (ارزیابی هیستومورفومتریک وایمونوهیستوشیمی)

این تحقیق به بررسی هیستومورفومتریک و ایمونوهیستوشیمی ترمیم نقص جزئی استخوان ران توسط سلول های BMSCs و غشای ژلاتین- کیتوسان در موش صحرایی بالغ نژاد آلبینو - ویستار پرداخته است.
در این بررسی تجربی60 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد آلبینو- ویستار به طور تصادفی در پنج گروه مساوی قرار گرفتند: گروه شاهد که بعد از ایجاد نقص هیچ درمانی دریافت نکردند، گروه شم که بعد از ایجاد نقص محیط کشت به صورت موضعی در محل تزریق شد، گروه ژلاتین – کیتوسان که از غشا در محل نقص استفاده شد، گروه سلول که پیوند غیر اتولوگ سلول های BMSC به صورت موضعی در محل نقص انجام شد، گروه سلول - غشاء که سلول به همراه غشاء ژلاتین – کیتوسان در محل نقص پیوند شد.
میانگین مساحت ترابکولای استخوانی در گروه های غشا و سلول نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری را نشان داد. میانگین تعداد استئوسیت ها در ناحیه نقص در گروه سلول نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری نشان داد. میانگین تعداد استئوسیت ها در گروه های شم و غشا نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری نداشت ولی این میانگین درگروه سلول- غشا نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری داشت (001/0p<).
پیوند سلول ها در ترمیم نقص موثر بوده و غشا هم می تواند به ترمیم نقص کمک نماید ولی استفاده از سلول به همراه غشا کمک چندانی به ترمیم نقص جزئی استخوان ران نمی کند.