ارزیابی شاخص DMFT در بررسی وضعیت بهداشت دهان و دندان بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور

تالاسمی شایع ترین بیماری ارثی دنیا بوده که به دلیل شیوع زیاد در ایران یکی از مشکلات بهداشتی درمانی محسوب می شود. متاسفانه مشکلات دهان و دندان در بیماران تالاسمی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت بهداشت دهان و دندان بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور در شهر قزوین در سال 1391 انجام شد.
روش اجرا: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، کلیه بیماران تالاسمی ماژور استان قزوین که دارای معیارهای ورود بودند به روش سرشماری وارد پژوهش شدند. از روش های معاینه، مصاحبه دارای ساختار و مطالعه پرونده ها استفاده شد. بیماران توسط دندانپزشک معاینه شده و شاخص DMF ثبت گردید. روایی و پایایی ابزار مورد بررسی و تایید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آمار توصیفی و استنباطی به وسیله نرم افزارSpss16 استفاده شد.
اکثریت واحدهای پژوهش مونث(2/61%) و سابقه تزریق خون داشتند(3/67%). اغلب واحدها (7/83%) سابقه مراجعه به دندانپزشک را نداشته و 6/77% آنان مسواک نمی زدند. 5/73% واحدهای پژوهش دارای درجات مختلفی از پوسیدگی دندان بودند که شاخص DMF در واحدها نیز 57% بود بطوریکه تعداد دفعات مسواک زدن یکی از عوامل مرتبط با این شاخص بود(P<0.05). ازمیان متغیرهای دموگرافیک سن ارتباط مثبت و معناداری با پوسیدگی دندان داشت (P<0.05).
با پیشرفت روش های تشخیصی درمانی، طول عمر این بیماران رو به افزایش است. استنباط از یافته های این پژوهش این است که، بیماران تالاسمی نسبت به افراد سالم مشکلات شدیدتری داشته و بایستی شاخص های بهداشتی از جمله شاخص وضعیت بهداشت دهان و دندان در آنان بهبود یابد.