مقایسه اثر پچ فشاری چشم، تار سورافی و باز گذاشتن چشم بر سرعت ترمیم نقص اپی تلیالی قرنیه بعد از عمل پیوند قرنیه

بروز نقض اپی تلیوم قرنیه دهنده پس از پیوند قرنیه یکی از زودرس ترین عوارض بعد از پیوند می باشد که اقدام درمانی برای تسریع ترمیم آن برای حفظ سلامت پیوند و شفاف ماندن آن اهمیت اساسی دارد. به منظور مقایسه تاثیر سه روش درمان نقص اپی تلییالی قرنیه دهنده بعد از پیوند قرنیه، مطالعه به صورت آینده نگر در 69 چشم از 69 بیمار (42 مرد و 27 زن) با متوسط سنی56.6 سال انجام گردید بیماران صرف نظر از علت پیوند و به طور تصادفی در سه گروه پچ فشاری، تار سورافی و بازگذاشتن چشم قرار گرفته واز نظر سرعت ترمیم نقص اپی تلیالی معاینه روزانه شده اند نقص اپی تلیالی با فلئورسین رنگ آمیزی شده و اندازه گیری بزرگترین وکوچکترین قطرهای آن براساس میلی متر در روز مشخص و در پرونده بیماران ثبت گردیده است. میزان کاهش قطر نقص اپی تلیالی قرنیه در گروه پچ فشاری چشم به اندازه 3.292±0.82 میلی متر در روز و در گروه تار سورافی 2.221±1.129 میلی متر در روز و در روز و در گروه بار گذاشتن چشم به اندازه 2.370±1.105 میلی متر در روز بوده است.
مقایسه بین گروه پچ فشاری چشم با هر دو گروه تار سورافی و باز گذاشتن چشم، نشاندهنده سرعت بیشتر ترمیم نقص اپی تلیالی قرنیه درگروه پچ فشاری چشم می باشد (p<0.01). ولی در مقایسه بین دو گروه تار سورافی و باز گذاشتن چشم تفاوت معنی داری نیست (p>0.1).