ارزیابی کارآیی مخلوط بردو (SC 18%) در کنترل بیماری غربالی زرد آلو با عاملWilsonomyces carpophilus (Lev.) Adask.، J. M. Ogawa & E.E. Butler

بیماری غربالی با عاملWilsonomyces carpophilus یکی از بیماری های مهم زردآلو در دنیا است که برای کنترل شیمیایی آن معمولا از قارچ کش های مسی استفاده می شود. در بررسی حاضر، کارایی قارچ کش جدید مسی (میشو بردوکس® SC 18%) در مقایسه با قارچ کش های رایج شامل مخلوط بردو (بردوفیکس®SC 18%)، اکسی کلرورمس (میشوکاپ® WP 35%) و کاپتان (WP 50%) برای کنترل بیماری غربالی زردآلو مورد آزمایش قرار گرفت. آزمایش در استان های البرز (ساوجبلاغ)، سمنان (شاهرود) و کهگیلویه و بویر احمد (یاسوج) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 8 تیمار و هر تیمار شامل 4 تکرار اجرا شد. تیمارها شامل میشوبردوکس با دزهای 5، 10 و 15، در هزار، بردوفیکس با دز 15 در هزار، میشوکاپ با دز 3 در هزار و کاپتان با دز 3 در هزار و شاهدها (بدون هر گونه عملیات و با آب پاشی) بودند. سم پاشی در دو نوبت (نوبت اول، آخر پاییز پس از ریزش برگ ها و نوبت دوم، آخر زمستان در زمان تورم جوانه ها) انجام شد. درصد وقوع بیماری و درصد شدت بیماری در هر سه استان محاسبه و تجزیه واریانس انجام گرفت. مقایسه میانگین های درصد وقوع بیماری و درصد شدت بیماری با آزمون چند دامنه ای دانکن در سطح احتمال یک درصد انجام شد. نتایج نشان داد که تیمارهای قارچ کش ها با هر دو تیمار شاهد در سطح احتمال یک درصد اختلاف معنی داری داشتند. در بین تیمارهای قارچ کش، کارایی قارچ کش میشو بردوکس با دزهای 15 در هزار و 10 در هزار در مقایسه با شاهدها بیش از سایر قارچ کش ها بود، به طوری که درصد شدت بیماری به ترتیب در استان های البرز 27/4 و 35/4، سمنان 00/7 و 25/9 و در کهگیلویه و بویراحمد 67/3 و 70/4 بود. درصد وقوع بیماری در درختان سم پاشی شده با قارچ کش میشو بردوکس با دزهای 15 در هزار و 10 در هزار به ترتیب در استان های البرز 00/15 و 75/15، سمنان 25/8، 25/10 و در کهگیلویه و بویراحمد 00/13 و 00/17 بود.