اثرات آنتی اکسیدانی و حفاظتی ژل رویال بر تغییرات هیستوپاتولوژی بیضه موش های صحرایی دیابتی

دیابت شایع ترین بیماری غدد درون ریز است که اثرات نامطلوبی بر عملکرد دستگاه تناسلی مرد داراست. ژل رویال دارای اثر آنتی اکسیدانی و حفاظتی ضد دیابتی است

مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثر ژل رویال بر تغییرات هیستوپاتولوژی از بافت بیضه در موش صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد.

در این مطالعه تجربی، 28 موش صحرایی بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به گروه های کنترل (C) ژل رویال (R)، دیابتی (D) و دیابتی درمان شده با ژل رویال (D+R) تقسیم شدند. دیابت به وسیله یک تزریق منفرد داخل صفاقی استرپتوزتوسین با دوز mg/kg50 القاء شد. موش های گروه های Rو D+R، روزانه mg/kg100 ژل رویال را به مدت 6 هفته دریافت کرده اند. رنک آمیزی H&E برای تعیین تغییرات پاتولوژیک بافت بیضه شامل ضخامت تونیکا آلبوژینه (TAT)، قطر لوله های منی ساز (STsD)،معیار جانسون، شاخص های: تمایز لوله ای (TDI)، اسپرماتوژنز (SPI)، سلول سرتولی (SCI)، میوز (MI) و سلول های ایمنی تک هسته ای (MIC)استفاده شد. وضعیت آنتی اکسیدانی با سنجش سطح ظرفیت تام آنتی اکسیدان (FRAP) و کاتالاز (CAT)مشخص شدند.

یافته های هیستوپاتولوژیک در موشهای دیابتی، کاهش معنی داری در شاخص STsD، معیار جانسون ،TDI، SPI، SCI و MI و افزایش معنی دار در TAT و MIC داشتند، در حالیکه تجویز ژل رویال به طور معنی دار این تغییرات را معکوس نمود (05/0˂p). درمان با ژل رویال به طور قابل توجهی فعالیت آنزیم CAT و FRAP در بافت بیضه را افزایش داد. اختلاف معنی داری در سطوح FRAP بین گروه هایC (5/0±13)، RJ (3/0 ±4/13)، D (6/0±8/7) و D+RJ (07/±4/12) وجود دارد(05/0˂p).

ژل رویال اختلات بیضه ی ناشی از دیابت را احتمالا از طریق خاصیت آنتی اکسیدانی بهبود می دهد.