گاه های آفرینشی در برخی از فرش های شیری فارس

عنصر مشترک در فرش های شیری فارس، شیر (نماد دلاوری) است و گاهی بدان شمشیر (نماد قدرت و جنگ)، خورشید کامل یا نیمه که تعابیری چون شمس الدین (خورشید دین/ لقب حضرت علی(ع)) را برایش در نظر می گیرند، افزوده می شود. علاوه بر تصویر شیر و خورشید، تصاویر حمله شیر به گاو که در هنر ایران سابقه طولانی دارد، به نحو دیگری در فرش های شیری فارس جلوه گر می شود. تقویم، تغییر فصول و گردش کواکب عامل تاثیرگذاری بر نمادپردازی های هر دوره بوده است. ایزدبانوان و ایزدان خورشیدی و آبی، در آسمان و زمین، نماد خاص خود را داشته که شکل لاهوتی و ناسوتی ایشان در ارتباط با مفاهیمی همچون حرکت اجرام سماوی (مهر/ خورشید، زهره، تیر، بهرام) و حیواناتی چون شیر و گاو می باشد؛ ازاین روی ترکیب شیر و گاو، به لحاظ صور فلکی، خاص استان فارس (اقلیم سوم) است و تصویر شیر و خورشید نیز خاص دیگر نقاط ایران (اقلیم چهارم) می باشد. تصویر شیر و خورشید اقلیم چهارم در مطابقت های کی هانی و نجومی، در واقع ترجمه دیگری از شیر و گاو اقلیم سوم است.
روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی توصیفی است و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و اسنادی (تصویری/ آثار هنری) صورت گرفته است تا وجوه اشتراک این مهین الهه گان در جوامع کهن و ریشه های هنری و تصویری مشترک میان آناهیتا، مهر، تیر و بهرام مشخص شود؛ چراکه این ایزدان، بر هم تاثیر و تاثرات متقابلی داشته اند و نمود مینوی وظایفشان در جشن های آفرینش، صور فلکی و سپس بر کالبد فرش های شیری فارس ظهور یافته است.