اثر امید درمانی گروهی بر تاب آوری و امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان شهر زنجان

سرطان یکی از بیماری های مزمن می باشد. امید درمانی می تواند سبب افزایش تاب آوری و امید به زندگی این بیماران شود. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر امید درمانی گروهی بر تاب آوری و امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان شهر زنجان است.
این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنتر ل انجام شد. تعداد نمونه ها، در گروه مداخله 12 و در گروه کنترل 15 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان شهر زنجان در سال 1394 بود که شدت و سطح بیماری یکسانی داشتند، به طور تصادفی ساده انتخاب در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه جمعیت شناختی، «مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون» (Conner-Davidson Resilience Scale) و «امید به زندگی اشنایدر» (Schneider‘s Life Expectancy Questionnaire) بود. روایی و پایایی این ابزارها در پژوهش های قبلی بررسی شده است. امید درمانی به روش گروهی در 8 جلسه 90 دقیقه در یکماه برگزار شد. پرسشنامه ها در مرحله اول و هشتم مداخله تکمیل شد. تحلیل داده ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 20 انجام گردید.
امید درمانی به شیوه گروهی سبب افزایش تاب آوری (0/001 > P) و همچنین امید درمانی، امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان را افزایش داد (0/001 > P).
روش امید درمانی می تواند به بیماران سرطانی از جهات مختلف، امید به زندگی و تاب آوری کمک نماید. پیشنهاد می گردد با استفاده از روش امید درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان، امید به زندگی، تاب آوری و حتی کیفیت زندگی اقدامات لازم به عمل آید.