بررسی علل بی انگیزگی دانش آموزان متوسطه از مشارکت در فعالیت های تربیت بدنی و ارتباط آن با حمایت اجتماعی

هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه علل بی انگیزگی دانش آموزان از مشارکت در فعالیت های تربیت بدنی از دیدگاه دبیران تربیت بدنی و دانش آموزان متوسطه و ارتباط آن با حمایت اجتماعی فراهم شده از سوی دبیران تربیت بدنی می باشد. این تحقیق توصیفی-همبستگی و از نوع پیمایشی است که به شکل میدانی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دبیران تربیت بدنی و دانش آموزان پایه های دوم و سوم مقطع متوسطه شهرستان بوکان می باشد. که 381 دانش آموز به روش تصادفی، خوشه ای، چند مرحله ای و تمامی دبیران(32نفر) به عنوان نمونه های آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بی انگیزگی در تربیت بدنی شن و همکاران(2010) و مقیاس رفتار بین فردی پلیتر و همکاران(2008) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های فریدمن، همبستگی اسپیرمن و «U» مان- ویتنی انجام شد. نتایج نشان داد از دیدگاه دانش آموزان و دبیران تربیت بدنی به ترتیب، مهمترین عامل بی انگیزگی دانش آموزان جذاب نبودن فعالیت ها و تلاش ناکافی می باشند. نتایج تحقیق نشان داد بین دیدگاه دبیران تربیت بدنی و دانش آموزان درباره علل بی انگیزگی دانش آموزان تفاوت معنی دار وجود دارد. همچنین از دیدگاه دانش آموزان، بین حمایت اجتماعی فراهم شده از سوی دبیران تربیت بدنی و علل بی انگیزگی دانش آموزان(کمبود توانایی ، تلاش ناکافی ، ارزشمند نبودن فعالیت ها و جذاب نبودن فعالیت ها) رابطه منفی و معنی-داری وجود دارد، ولی از دیدگاه دبیران تربیت بدنی رابطه معنی داری وجود ندارد. با توجه به اینکه، کاهش رفتار حمایتی دبیران تربیت-بدنی می تواند منجر به بی انگیزگی دانش آموزان شود پیشنهاد می گردد دبیران تربیت بدنی ماهیت چند بعدی بی انگیزگی را شناسایی و با افزایش حمایت اجتماعی از دانش آموزان، مشارکت آنان را در فعالیت های تربیت بدنی توسعه دهند.