ارتباط معنایی اسمای حسنای خداوند در فواصل آیات با محتوای آن ها

فاصله به معنای پایانه آیات است .برخی خاورشناسان مغرض با استناد به اسمای حسنای خداوند در فواصل برخی آیات، این شبهه را مطرح و ادعا نموده اند که قرآن کریم مجموعه جملاتی است پراکنده که بدون هیچ نظم و هماهنگی در کنار هم قرار داد ه شده است. تامل و تدبر در اجزای کلام الهی از جمله اسمای حسنای الهی در فواصل آیات، ارتباط محکم و شگفت انگیز آن ها را با محتوای آیات تایید می نماید. البته در بسیاری از موارد این ارتباط روشن و آشکار است، ولی در برخی آیات کشف این ارتباط به تامل و تدبر نیاز دارد. حتی دقت و تامل در محتوا و سیاق آیات شبیه به هم و همگون که فواصل متفاوتی دارد بیانگر نکات و ظرافت هایی است که خود بر زیبایی وشگفتی و اعجاز قرآن می افزاید. افزون بر این، ترتیب و چینش این نام ها در فواصل و تقدیم برخی بر برخی دیگر نیز همراه با نکات بلاغی و زیبایی و ظرافت می باشد که این نیز خود بخشی از اعجاز بیانی قرآن است.