رابطه باورهای معرفت شناختی، هیجان های تحصیلی و خودکارآمدی با رویکردهای یادگیری سطحی و عمقی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین باورهای معرفت شناختی، هیجان های تحصیلی و خودکارآمدی با رویکردهای یادگیری عمقی و سطحی دانشجویان بود.
بدین منظور 396 نفر از دانشجویان گروه های علوم انسانی دانشگاه پیام نور مرکز تبریز (294 زن و 102 مرد) با روش نمونه گیری چندمرحله ایبه طور تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه های هیجان های تحصیلی مربوط به یادگیری، باورهای معرفت شناختی، راهبردهای انگیزشی برای یادگیری و سیاهه رویکردها و مهارت های مطالعه بر آن ها اجرا شد. داده ها با استفاده از روش های آماری آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استاندارد یا همزمان تحلیل شدند.
نتایج نشان دادند که هیجان تحصیلی لذت از یادگیری و باور معرفت شناختی یادگیری سریع/ ثابت پیش بینی کننده های معنی داری رویکرد عمقی یادگیری هستند. از بین این دو متغیر، هیجان تحصیلی لذت از یادگیری دارای ارزش بتای مثبت و در مقابل باور معرفت شناختی یادگیری سریع/ ثابت دارای ارزش بتای منفی بودند. در مدل پیش بینی رویکرد سطحی یادگیری، دو متغیر هیجان تحصیلی اضطراب و خستگی از یادگیری و باور معرفت شناختی دانش ساده/ قطعی از لحاظ آماری معنی دار بودند. در این مدل، هر سه متغیر اضطراب، خستگی و دانش ساده/ قطعی دارای ارزش بتای مثبت در پیش بینی رویکرد یادگیری سطحی بودند.
نتایج حاکی از آن است که مولفه های هیجان های تحصیلی و باورهای معرفت شناختی بخش قابل توجهی از رویکردهای سطحی و عمقی دانشجویان را تبیین می کنند.