رابطه ساده و چندگانه متغیرهای فردی و سازمانی با دلبستگی شغلی در پرستاران

سازمان ها ی بهداشتی – درمانی بدون نیروی کارآمد پرستاری نمی توانند به موفقیتی دست یابند، یکی از متغیرهایی که در کارآمدی پرستاران تاثیرگذار است، دلبستگی شغلی است. بنابراین بررسی و شناخت متغیرهای فردی و سازمانی تاثیرگذار بر دلبستگی شغلی، اهمیت دارد.
هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه ساده و چندگانه متغیرهای فردی و سازمانی با دلبستگی شغلی در پرستاران، بوده است.
این تحقیق از نوع مطالعات همبستگی است که برای اجرای آن از بین پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر اهواز در سال 1393، با استفاده از فرمول کوکران 313 نفر (249 پرستار زن و 64 پرستار مرد) به شیوه ی نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده به روش سیستماتیک، انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه ی عدالت سازمانی نیهوف و مورمن(1993)، پرسشنامه شخصیتی (1992) چندعاملی نئو (NEO-PI-R) و پرسشنامه دلبستگی شغلی ادواردز و کیلپاتریک(1984) مورد ارزیابی قرار گرفتند. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ در محدوده ی 62/0 تا 81/0 به دست آمد. داده ها با تحلیل رگرسیون خطی و روش تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار SPSS-19 و AMOS-20 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته ها نشان دادند که ابعاد عدالت سازمانی، برون گرایی و وظیفه شناسی قادر به پیش بینی تغییرات مربوط به دلبستگی شغلی آزمودنی ها می باشند. از بین ابعاد عدالت سازمانی تنها عدالت رویه ای قادر به پیش بینی برون گرایی و ابعاد عدالت توزیعی و عدالت رویه ای قادر به پیش بینی وظیفه شناسی پرستاران بود. همچنین یافته ها نشان داد که می توان 32 درصد واریانس متغیر دلبستگی شغلی آزمودنی ها را از طریق ویژگی های فردی برون گرایی و وظیفه شناسی و ابعاد عدالت سازمانی تبیین کرد.
به مدیران پرستاری پیشنهاد می شود که با فراهم نمودن عدالت سازمانی و همچنین توجه به ویژگی های فردی برون گرایی و وظیفه شناسی موجبات افزایش دلبستگی شغلی پرستاران و به تبع آن بهبود عملکرد شغلی آنان و رضایت بیماران را فراهم آورند.