بررسی شیوع سرمی آلودگی به سرووارهای مختلف لپتوسپیرا در میان شالیکاران ویسیان استان لرستان

لپتوسپیرا متعلق به راسته اسپیروکت ها است که موجب بیماری لپتوسپیروز می شود. لپتوسپیروز یک بیماری عفونی مشترک میان انسان و دام با علائم بالینی بسیار متغیر است. هدف مطالعه تعیین شیوع سرمی سرووارهای مختلف لپتوسپیرا در میان شالیکاران ویسیان در استان لرستان بوده است.
200 شالیکار ویسیان (مرد و زن) به صورت تصادفی در بهار 1393 نمونه گیری (نمونه خون) شدند. نمونه های خون به آزمایشگاه منتقل و سرم آن ها جدا شد، سرم ها تا زمان انجام تست میکروآگلوتیناسیون میکروسکوپی (MAT)در فریزر 20- درجه سانتی گراد نگهداری شدند. نمونه های سرمی به روش MAT مورد بررسی قرار گرفتند. تیتر نهایی سرم ها با رقت سازی 1:200، 1:400 و 1:800 تعیین گردید.
از مجموع 200 نمونه سرمی مورد آزمایش، 60 نمونه (30%) عیار مثبت سرمی 1:100 (1:100≤) را نشان دادند. از میان 60 نمونه سرمی مثبت، 38 نمونه (33/63%) با سرووار گریپوتیفوزا و 22 نمونه (67/36%) با سرووار کانیکولا واکنش مثبت نشان دادند. میزان عفونت در مردان 65% و در زنان 35% بود. از نظر آماری میان جنسیت و نتایج حاصل از آزمایش MAT ارتباط معنی داری (02/0p=) وجود دارد. بیشترین و کمترین موارد مثبت به ترتیب در گروه سنی بالای 50 سال و 30-21 سال قرار داشتند.
لپتوسپیروز در میان شالیکاران یک بیماری شایع است و در منطقه ویسیان با توجه به شالیکاری به روش سنتی به عنوان یک بیماری عفونی مهم مطرح می گردد؛ لذا برای کنترل و پیشگیری از این بیماری باید اقدامات بهداشتی و ایمنی گسترش یابد. همچنین با بکارگیری روش های مکانیزه کشاورزی تا حدود زیادی از شیوع لپتوسپیروز در این منطقه جلوگیری می شود.