اثربخشی آموزش شناختی امید بر خودکارآمدی دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان

تحقیق حاضر درصدد برآمده است تا اثربخشی آموزش شناختی امید را بر خودکارآمدی و امید دانش-آموزان دختر پایه اول دبیرستان در سال تحصیلی 92-91 مورد مطالعه قرار دهد. روش تحقیق در این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون وگروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، تمامی دانش آموزان دختر سال اول مقطع متوسطه شهر ارومیه (5277 نفر) بودند. که دو مدرسه باروش نمونه گیری کاملا تصادفی از میان مدارس متوسطه انتخاب شدند. جهت دستیابی به هدف پژوهش حاضر ابتدا، آزمون امیداسنایدر و همکاران برای دانش آموزان مدرسه اجرا گردید. سپس 30 نفر از دانش آموزانی که نمرات پایینی در آزمون امید کسب کرده بودند، انتخاب شدند و به تصادف در گروهای آزمایشی (5نفر) و گروه گواه (15 نفر) قرار گرفتند. و هر دو گروه به آزمون خودکارآمدی پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش در کلاس های آموزش امید به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای شرکت کردند. گروه گواه در معرض هیچ مداخل هایی قرار نگرفتند. بعد از اتمام آموزش مجددا آزمون خودکارآمدی و امید برای گروه های آزمایش و گواه اجرا گردید. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که خودکارآمدی و امید دانش آموزان بعد از مداخله به طور معناداری افزایش یافت (01/P<) و این کاربندی توانسته است به -عنوان مداخله ای موثر موجب بهبود وضعیت خودکارآمدی و امید دانش آموزان شود. لازم است، برنامه-هایی با محتوای امیدبخشی برای پرورش و تربیت دانش آموزان تدوین شود.