بررسی اثر سینبیوتیکی پریمالاک و فرماکتو بر عملکرد، قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی، ریخت سنجی مخاط روده و برخی فراسنجه های بیوشیمیایی خون جوجه های گوشتی

به منظور بررسی اثرات پروبیوتیک پریمالاک و پری بیوتیک فرماکتو به تنهایی و یا توامان بر عملکرد رشد، قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی، ریخت سنجی مخاط روده و برخی فراسنجه های بیوشیمیایی خون، آزمایشی با استفاده از 256 قطعه جوجه گوشتی سویه تجارتی راس - 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی اجرا شد. چهار تیمار آنتی بیوتیک آویلامایسین (شاهد)، پریمالاک، فرماکتو و مخلوط پریمالاک و فرماکتو در چهار تکرار به جیره های پایه افزوده شده و به مدت 42 روز به جوجه ها تغذیه شد. استفاده از پریمالاک و فرماکتو با کاهش مصرف خوراک (01/0P<) موجب کاهش وزن جوجه ها شد (001/0P<). ضریب تبدیل غذایی در اثر مصرف جیره های حاوی پریمالاک بدتر شد (05/0P<). pH محتویات سنگدان و سکوم تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. قابلیت هضم ایلئومی انرژی توسط تیمارهای آزمایشی کاهش نشان داد (05/0P<). کاهش ارتفاع پرز ژژنوم در اثر پریمالاک و فرماکتو و افزایش عمق کریپت آن در اثر همه تیمارها مشاهده شد (01/0P<). استفاده از پریمالاک و فرماکتو و ترکیب این دو باعث کاهش کلسترول و کلسترول LDL (001/0P<) و مصرف این افزودنی ها به تنهایی موجب افزایش کلسترول HDLسرم خون جوجه های گوشتی شد (05/0P<). به طور کلی استفاده از پریمالاک و فرماکتو و یا ترکیب آنها در جیره، به جز کاهش سطح کلسترول سرم خون نتوانستند در مقایسه با آویلامایسین اثرات مشابهی بر عملکرد جوجه ها نشان دهند. از این رو نمی توانند جایگزین خوبی برای این آنتی بیوتیک محرک رشد مطرح شوند. به علاوه بین پریمالاک و فرماکتو ویژگی سینبیوتیکی مشاهده نشد.