اثر کود نیتروژن و تلقیح با باکتری محرک رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا کشت دوم در منطقه مغان

استفاده از باکتری های محرک رشد علاوه بر افزایش رشد و عملکرد گیاه، کاهش مصرف کودهای شیمیایی و افزایش کارایی کود مصرفی را نیز به همراه دارند. به منظور تعیین اثر کاربرد باکتری محرک رشد گیاه Pseudomonasputida به همراه مقادیر مختلف کود نیتروژن آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بر گیاه سویا در شهرستان بیله سوار اجرا شد که در آن فاکتورهای آزمایش شامل دو سطح تلقیح و عدم تلقیح با باکتری، سه سطح کود نیتروژن شامل 0، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار از منبع اوره بود. برهم کنش باکتری و کود نیتروژن بر تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، تعداد شاخه فرعی و عملکرد دانه معنی دار بود. به طوری که با تلقیح باکتریایی و افزایش مصرف کود شیمیایی نیتروژن تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، تعداد شاخه فرعی و عملکرد دانه افزایش یافت. در حالی که ارتفاع گیاه در تیمارهای تلقیحی با افزایش مصرف کود نیتروژن از 50 به 100 کیلوگرم در هکتار به طور معنی دار کاهش یافت. همچنین، افزایش مصرف کود نیتروژن وزن هزار دانه را در تیمارهای تلقیحی کاهش و در تیمارهای غیرتلقیحی افزایش داد. بیشترین عملکرد دانه با میانگین 3006 کیلوگرم در هکتار از سطح 100 کیلوگرم کود نیتروژن تحت تلقیح با باکتری به دست آمد. برای حصول حداکثر عملکرد دانه در زراعت سویا، کاربرد 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن به همراه تلقیح با باکتری مذکور توصیه می شود.