میانجیگری گیرند ه های NMDA و متابوتروپیک نوع 1 گلوتامات بر ک ا ه ش اخذ غذای القا شده با دوپامین در جوجه

رفتار تغذیه ای از راه مسیرهای پیچیده بواسطه سیگنال های مرکزی و اندام های محیطی تنظیم می شود. مشخص شده است که سیستم دوپامینرژیک و گلوتاماترژیک نقش مهمی در تنظیم مصرف خوراک دارند اما گزارشات کمی در مورد تقابل عمل آنها در پرندگان وجود دارد.
این مطالعه به منظور بررسی نقش سیستم گلوتاماترژیک بر کاهش اشتهای ناشی از دوپامین در جوجه های گوشتی یک روزه طراحی شد.
در آزمایش اول جوجه ها تزریق داخل بطنی مغزی محلول کنترل، دوپامین (4nmol)، رMK-801 (آنتاگونیست گیرنده NMDA گلوتاماتی، nmol 15) و تزریق توام دوپامین + MK-801 را دریافت کردند. در آزمایش دوم جوجه ها با محلول کنترل، دوپامین (4nmol)،ر CNQX (آنتاگونیست گیرنده AMPA گلوتاماتی، nmol 390) و استفاده توام دوپامین + AMPA تزریق داخل بطنی مغزی شدند. در آزمایش سوم جوجه ها تزریق داخل بطنی مغزی محلول کنترل، دوپامین (4nmol)،رAIDA (آنتاگونیست گیرنده mGLUR1 گلوتاماتی، nmol 2) و دوپامین + AIDA را دریافت کردند. آزمایش 4 و 5 مشابه آزمایش 3 بود بطوری که جوجه ها LY341495 (آنتاگونیست گیرنده mGLUR2 گلوتاماتی، nmol 150) و UBP1112 (آنتاگونیست گیرنده mGLUR3 گلوتاماتی، nmol 2) را بجای AIDA دریافت کردند. سپس مصرف تجمعی خوراک تا 120 دقیقه پس از تزریق اندازه گیری شد.
با توجه به نتایج بدست آمده تزریق داخل بطنی مغزی دوپامین بطور معنی داری موجب کاهش اخذ غذا شد (001/0>p). تزریق توام دوپامین و MK-801 موجب کاهش اثرات ضد اشتهایی دوپامین شد (001/0>p). مصرف خوراک در جوجه ها بواسطه تزریق توام دوپامین و AIDA افزایش یافت (001/0>p).
نتیجه گیری نهایی: نتایج نشان دهنده این بود که کاهش اشتهای ناشی از دوپامین از طریق گیرنده های NMDA و mGLUR1 گلوتاماترژیک در جوجه های گوشتی میانجی گری می شود.