بررسی بنیادینگی سلول های مزانشیمی ژله وارتون بند ناف در طی تمایز به سلول های مشابه جرم

عوامل مختلفی مانند بیماری های مقاربتی، ضایعه های نخاعی و پرتودرمانی پس از ابتلا به سرطان های مختلف، که نتیجه ی آن ها تولید ناکافی یا عدم تولید اسپرماتوزوئید می باشد، منجر به ناباروری در مردان می شوند. امروزه با ایجاد فناوری سلول درمانی با سلول های بنیادی مزانشیمی، درمان بسیاری از بیماری ها امکان پذیر شده است. در این بین، سلول های بنیادی مزانشیمی ژله ی وارتون بند ناف انسان، به عنوان منبعی که به فراوانی در دسترس بوده و توسط سیستم ایمنی فرد پس زده نمی شوند، مورد توجه قرار گرفته اند. نخستین قدم در استفاده از این سلول ها، اثبات بنیادی بودن آن است. لذا در این مطالعه به لحاظ مولکولی بنیادینگی این سلول ها با بررسی بیان ژن های ،CD34 CD105و CD44 بررسی شد.
سلول های بنیادی از منطقه ژله وارتون بندناف جداسازی و کشت داده شدند، استخراج تمامی RNA از پاساژ سوم صورت گرفته و پس از سنتز cDNA، بیان ژن های بنیادی به روش RT-PCR بررسی شد. سپس سلول های مزانشیمی در معرض دوزهای مختلف BMP4 و نیز محیط کشت شرایطی شده به دست آمده از سلول های بیضه ای موش های نوزاد و نیز بستر نانوفایبر PLLA قرار گرفتند تا تمایز آن ها به سلول های مشابه جرم مورد بررسی قرار گیرد.
نتایج نشان داد که این سلول ها از پتانسیل تکثیری قابل توجهی برخوردارند و ژن های CD105 ، CD44 را قبل از تمایز بیان می کنند ولی بیان ژن CD34 که مارکر سلول های هماتوپویتیک می باشد در آن مشاهده نمی شود. قرار دادن سلول ها در معرض محیط تمایزی پس از پاساژ سوم، آن ها را به سمت سلول های مشابه جرم سوق می دهد.
کشت آزمایشگاهی و غنی سازی سلول های جرم مشتق از منابع دیگر سلول های بنیادی مانند سلول های مزانشیمی بند ناف یک روش عملی برای تحقیق های اولیه ی رشد و نمو سلول های جرم است. سلول های بنیادی بندناف با بیان ژن های بنیادی، به عنوان یک استراتژی، برای درمان ناباروری می تواند مورد استفاده قرار گیرد.