تحلیل میزان آسیب پذیری مسکن شهری در مواقع بروز مخاطرات محیطی (زلزله) با استفاده تکنیک های تلفیقی MCDM+GIS (مطالعه موردی: منطقه 6 شهر تهران)

امروزه با توجه به افزایش نرخ شهرنشینی به ویژه در کشورهای درحال توسعه، بروز مخاطرات طبیعی از جمله زلزله در شهرها امری اجتناب ناپذیر بوده، اما تجربه نشان داده با شناسایی و ارزیابی مناطق آسیب پذیر و همچنین برنامه ریزی های از قبل پیش بینی شده و تدابیر عملیاتی در مقابله با چنین اتفاقاتی می تواند به طور قابل ملاحظه ای خسارات و تلفات ناشی از آن را به حداقل رساند. با توجه به پیچیدگی مسائل شهری، استفاده از مدل ها و تکنیک های جدید به ویژه مدل های تصمیم گیری چندمعیاره و نیز تلفیق آنها با سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)، از ابزارهای کارآمد در جهت شناسایی نقاط حادثه خیز بحران شهری به شمار می آیند لذا در این پژوهش، از تکنیک تصمیم گیری چندمعیاره AHP به منظور وزن دهی و از مدل SAW جهت تلفیق لایه های موثر در آسیب پذیری مسکن در منطقه 6 تهران استفاده شده است. بر اساس نتایج تحقیق، پس از طبقه بندی میزان آسیب پذیری، 37 درصد کاربری مسکونی در منطقه مورد مطالعه دارای درجه آسیب پذیری متوسط ارزیابی شده که عمدتا در قسمت مرکزی و شرقی منطقه مورد مطالعه واقع شده اند. 37 درصد نیز از آسیب پذیری کم و بسیار کم و 26 درصد از آسیب پذیری بالا و بسیار بالایی برخوردار بودند. استفاده از نقشه پهنه بندی خطر، جهت کاهش خسارات و تلفات ناشی از مخاطرات طبیعی می تواند به عنوان نقشه پایه مورد استفاده مدیران و برنامه ریزان شهری قرار گیرد.