رشد و تمایز کندروژنیک سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی انسانی بر روی داربست کیتوسان

درمان آسیب های غضروفی به هر علتی تنها با کاهش موقت درد مفاصل همراه است. با فراهم آمدن امکان تمایز سلولهای بنیادی از منابع مختلف به بافت های بالغ، می توان به ترمیم و درمان اسیب های وارده به بافت های غضروفی سیستم اسکلتی امیدوار بود. در این مطالعه، پتانسیل کندروژنیک اسکافولد CH-β-GP-HEC با سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی ارزیابی شد.

در این مطالعه مقطعی سلولهای بنیادی از بافت چربی زیر جلدی ناحیه شکم 15بیماری که تحت عمل جراحی درمان فتق اینگوینال قرار گرفتند جدا شد. تعداد 105× 7-6 سلول برای مدت 21 روز بصورت تک بعدی بر کف پلیت و بصورت سه بعدی بر روی داربست کیتوسان کشت داده شدند. تست MTT برای ارزیابی سمیت داربست بر میزان زنده ماندن سلول انجام شد. تکثیر و تمایز سلول ها پس از رنگ آمیزی تولوئیدن بلو در دو نوع کشت بررسی گردید. جهت تایید تشکیل غضروف، بیان کلاژن نوع 2 بوسیله ایمنوهیستوشیمی ارزیابی شد.

در تست MTT متوسط OD بزرگتر از 0/8 برای سلول های کشت داده شده بر روی داربست در مقایسه با کنترل تایید کننده عدم سمیت داربست برای کشت سلول های بنیادی می باشد (0/05p>). تمایز کندروژنیک سلول ها بر روی داربست میزان بیشتری از رسوب گلیکوزآمینوگلیکان را در ماتریکس خارج سلولی در مقایسه با کشت تک لایه نشان داد.همچنین در گروه کشت سه بعدی، سلول ها کروی و با هسته بازوفیل تر مورفولوژی متفاوتری نسبت به کشت تک لایه داشتند. در یافته های ایمنوهیستوشیمی افزایش سنتز کلاژن نوع 2 به عنوان مارکر کندروژنز در کشت سه بعدی در مقایسه با کشت تک لایه دیده شد.

نتایج مطالعه نشان داد که داربست هیدروژلی CH-β-GP-HEC با ساختار متخلخل محیط مناسبتری را برای رشد سلولهای بنیادی مزانشیمی و تمایز آنها به بافت غضروفی فراهم می کند.