شناسایی ترکیبات حد واسط اکسیداسیون و بررسی تغییرات حد سمیت طی فرایند ازن زنی کاتالیزوری غیر همگن با کاتالیست نانوذرات اکسید منیزیم جهت حذف مترونیدازول از محلول آبی

مترونیدازول (Metronidazole) یکی از پرمصرف ترین آنتی بیوتیک های جهان علاوه بر خواص مختلف، دارای اثرات سوء قابل توجهی بر محیط زیست و جانداران می باشد. فرایند ازن زنی کاتالیزوری نیز یکی از موفق ترین روش های حذف آنتی بیوتیک ها به شمار می رود، اما این فرایند نیز مانند سایر فرایندهای اکسیداسیون، محصولات جانبی تولید می کند که می تواند باعث سمیت پساب گردد.
نمونه ای از راکتور بعد از 10 دقیقه ازن زنی تحت شرایط بهینه برای فرایند ازن زنی کاتالیزوری با کاتالیست نانوذرات اکسید منیزیم (MgO) برداشته شد و مواد حد واسط به وسیله دستگاه GC-MS مورد شناسایی قرار گرفتند. میزان معدنی سازی فرایند نیز با انجام آزمایش TOC (Total Organic Carbon) تعیین گردید و تغییرات سمیت با استفاده از زیست آزمونی با دافنیا مگنا بررسی شد.
4 ترکیب به عنوان مواد حد واسط اکسیداسیون مورد شناسایی قرار گرفت و میزان معدنی سازی فرایند حدود 5/93 درصد به دست آمد. واحد سمیت 48 ساعته نیز از 24/1 ورودی راکتور به 32/0 پساب فرایند کاهش یافت.
میزان معدنی سازی بالایی در فرایند به دست آمد، اما این معدنی سازی کامل نبود و موجب تبدیل محلول ورودی از حالت سمی به اندکی سمی شد. در نتیجه می توان گفت که فرایند ازن زنی کاتالیزوری با نانوذرات اکسید منیزیم جهت حذف مترونیدازول، از نظر میزان معدنی سازی و کاهش سمیت فرایندی قابل قبول می باشد.