تاملی بر جرم انگاری شکنجه در ایران به عنوان جرم علیه عدالت قضایی

وقتی مبنای عدالت با شکنجه توسط ماموران قضایی وغیر قضایی دولتی و یا توسط دست اندر کاران دستگاه عدالت شروع یا اتمام می شود، نه تنها رفتار آن ها مشروعیت ندارد، بلکه اعتماد مردم به دستگاه عدالت قضایی ضعیف و از بین می رود. هر چند قانون اساسی و قانون مجازات اسلامی تعریفی از شکنجه به عمل نیاورده اند، لیکن بر پایه مقررات اصل 38 قانون اساسی ، ماده 578 قانون مجازات اسلامی 1375 و ماده 45 لایحه پیش نویس جرایم علیه عدالت قضایی می توان گفت شکنجه عبارت است از هر رفتار عمدی که بر اثر آن درد یا رنج شدید جسمی یا روانی علیه فردی به منظور کسب اطلاعات یا گرفتن اقرار، شهادت، سوگند به وسیله یا به دستور ماموران دولتی صورت گیرد. ماده 578 قانون مجازات اسلامی دارای نواقصی می باشد و نمی تواند ضمانت اجرای مناسب درباب شکنجه باشد، ولی هم سو کردن این قانون و لایحه پیش نویس جرایم علیه عدالت قضایی با اسناد بین المللی می تواند قدم بزرگی در پیشگیری از شکنجه توسط مقامات و ماموران قضایی وغیر قضایی باشد. مهم ترین دلیل جرم انگاری شکنجه، ضرر و آسیب به منافع دیگران؛ در کنار دامنه اخلاق و قاعده احترام بوده که نباید مامور قضایی وغیر قضایی دولتی، دیگری را شکنجه کند تا بدین وسیله موجبات اخلال در روند صحیح اجرای عدالت فراهم نشود. از این رو این مقاله درصدد بررسی جرم انگاری شکنجه در ایران به عنوان جرمی علیه عدالت قضایی می باشد.