حمایت اجتماعی و سازگاری زناشویی در زنان متقاضی طلاق

سازگاری زناشویی نقش اساسی و مهمی در وقوع پدیده طلاق ایفا می نماید.چنین به نظر می رسد که طلاق نتیجه کاهش سازگاری زناشویی می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه حمایت اجتماعی با سازگاری زناشویی در بین زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگستری شهرستان پاوه انجام شده است.
جامعه آماری تحقیق شامل همه زنانی است که از ابتدای سال 1393 به منظور تقاضای طلاق به دادگستری شهرستان پاوه مراجعه نموده اند و پرونده طلاق آنان تا زمان انجام پژوهش (آذرماه 1394) در دادگستری شهرستان پاوه در جریان بوده است و حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تمام شماری 72 نفر به دست آمد. اطلاعات اعضای نمونه با استفاده از پرسشنامه های حمایت اجتماعی فیلیپس-SSA (1986) و سازگاری زناشویی اسپانیر-DAS (1986) به ترتیب با اعتبار و روایی 90/0 و 96/0 به روش همبستگی جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS18 و بهره گیری از آزمون های آماری پیرسون، اسپیرمن و تحلیل رگرسیون چند متغیره انجام گردید.
نتایج پژوهش نشان داد که رابطه معنادار مثبتی بین حمایت اجتماعی و سازگاری زناشویی وجود دارد و حمایت اجتماعی 23% از تغییرات واریانس سازگاری زناشویی را پیش بینی می کند. از بین متغیر های دموگرافیک، تحصیلات و درآمد با حمایت اجتماعی رابطه معنادار مثبت داشته و همچنین بین سن ازدواج، مدت زندگی مشترک، تعداد فرزند و درآمد همسر با سازگاری زناشویی ارتباط معنادار مثبت و بین تحصیلات و درآمد با سازگاری زناشویی ارتباط معنادار منفی مشاهده شد.
در نهایت این مطالعه به سیاست گذاران و متخصصین حرفه ای در حوزه مددکاری اجتماعی کار با زنان و خانواده ها پیشنهاد می کند که در برنامه ریزی سیاست اجتماعی و مداخلات مرتبط در حوزه سلامت به نقش حمایت اجتماعی در سازگاری زناشویی توجه نموده و از آن استفاده نمایند.