ارائه مدل نوآوری باز در صنعت بانکداری ایران

در تحقیق انجام شده که این مقاله نتایج آن را منعکس می سازد، مدلی جهت شکل گیری نوآوری باز در صنعت بانکداری ایران ارائه می شود. در واقع رابطه بین نوآوری باز به عنوان متغیر مکنون و عوامل اثرگذار برآن در چارچوب مدلی تبیین می گردد. در این راستا با مرور ادبیات موضوع و تحقیقات پیشین یک مدل مفهومی نوآوری باز در صنعت بانکداری شامل سه سازه عمده نظیر عوامل داخلی (منابع تکنولوژیک ،توانمندی جذب ایده ها)، عوامل خارجی(منابع دانش خارجی، تغییرات تکنولوژیک) وعوامل رابطه ای (اعتماد) طراحی شد. با انجام مصاحبه هایی با خبرگان امر در ارتباط با سازه های مدل مذکور وانجام تحلیل های آماری، اعتبارسنجی لازم بعمل آمد. سپس در یک مطالعه میدانی در بانک پارسیان با توزیع پرسشنامه، داده های مرتبط برای آزمون تایید سازه ها، نشانگرها ومتغیر های مدل، گردآوری شد. در ادامه با استفاده از تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری و نیز معادلات رگرسیونی تعاملی در قالب تحلیل مسیر و کاربرد نرم افزار های اس پی اس اس و لیزرل ، داده ها مورد تحلیل قرار گرفتند و عوامل رابطه ای بین متغیر های مکنون و مشاهده گر تبیین شدند. نتایج موید آن است که دربعد داخلی منابع تکنولوژیک با شکل گیری نوآوری باز، رابطه مستقیم مثبت ندارد درحالیکه توانمندی جذب ایده ها با شکل گیری نوآوری باز ، رابطه مثبت دارد. دربعد خارجی، منابع دانش خارجی و تغییرات تکنولوژیک با شکل گیری نوآوری باز، رابطه مثبت دارند. سرانجام در بعد عوامل رابطه ای ، «اعتماد» با شکل گیری نوآوری باز، رابطه مثبت دارد. مدل این تحقیق با سازه ها ومتغیرهای مربوط می تواند در شکل گیری نوآوری باز در صنعت بانکداری موثر واقع گردد و مد نظر سیاست گذاران وبرنامه ریزان بخش اقتصادی مذکور قرار گیرد.