اثر تنظیم کننده های رشد گیاهی بر باززایی گیاهچه از پینه دو رقم خربزه (Cucumis melo L.) ایرانی به روش درون شیشه ای

خربزه یکی از گونه های مهم خانواده کدوئیان است که نسبت به سایرگونه های این خانواده، در زمینه انتقال ژن و مطالعه باززایی در شرایط درون شیشه ای بیشتر استفاده می شود. در این پژوهش نحوه تولید پینه و سپس باززایی گیاهچه ها، در دو رقم خربزه ایرانی شامل ایوانکی و زرد جلالی مورد مطالعه قرار گرفت. ریزنمونه هایی از لپه های دو رقم تهیه و در محیط های القای پینه زایی که شامل محیط کشت موراشیگ و اسکوک (MS) (1962) با ترکیب های مختلفی از اسید ایندول استیک (IAA) و بنزیل آدنین (BA) بودند کشت شدند. یک ماه پس از کشت ریزنمونه ها، از پینه های تولید شده ریخت زا (مورفوژن) جهت باززایی استفاده شد. حدود یک گرم از پینه های ریخت زا به محیط های باززایی شامل محیط MS با سه غلظت BA (1/0،5/0 و 1 میلی گرم در لیتر) و سه غلظت IAA (0-05/0-5/0 میلی گرم در لیتر)، انتقال یافتند. دو ماه پس از کشت ریزنمونه ها، درصد باززایی در محیط های مختلف کشت ارزیابی شد. نتایج نشان داد که اثرات عوامل مختلف از جمله: نوع رقم، غلظت های IAA و BA و اثرات متقابل آنها در سطح 1% جهت باززایی پینه ها معنی دار می باشند. مستقل از نوع و غلظت مواد تنظیم کننده رشد، رقم ایوانکی با میانگین 40% نسبت به رقم زردجلالی با میانگین 31%، باززایی بهتری داشت. همچنین، بدون در نظر گرفتن نوع رقم، غلظت یک میلی گرم در لیتر BA با میانگین70% بیشترین باززایی و سپس ترکیب (05/0 میلی گرم در لیتر IAA با 5/0 میلی گرم در لیتر BA) با میانگین 62% بهترین نتیجه را دادند.