بررسی تاثیر رسانه دینی برای افزایش دین داری در جامعه (مطالعه موردی: تلویزیون)

رسانه دینی که برگرفته از تعالیم دین اسلام و قرآن کریم است، عنصر مهمی از فرهنگ یک جامعه دینی تلقی می شود که کارکردهای آن براساس آموزه های دینی و در جهت هدایت جامعه است. این هدایت می تواند با استفاده از شیوه های مطرح‌شده در نظریه های تاثیر رسانه ای همانند، نظریه واسطه ای، برجسته‌سازی، تزریق، کاشت و استحکام سازی ، به‌مرور شکل گیرد. با استفاده از این نظریه و نظریه تاثیر بر مخاطب متشکل از آگاهی، ترغیب، تصمیم، تایید، مدل جدیدی از کارکرد رسانه تا تاثیر بر مخاطب مطرح می کند. در این مدل به چهار گزینه نظریه تاثیر، فرضیه "اقدام" اضافه می شود که هم مدل پیشنهادی هم فرضیه "اقدام" با استفاده از روش دلفی فازی مورد تایید نخبگان قرار گرفت و درنهایت پارادایم جدیدی به نام مراسم دین‌داری یکپارچه که تغییری در هدف، شیوه و سبک برگزاری مراسم دینی، مذهبی است، در جامعه مطرح می کند. این پارادایم جدید تاثیر مثبتی بر دین‌داری جامعه می گذارد و باعث برگزاری پرشور مراسم مذهبی شده، دسته های کوچک برگزارکننده این‌گونه مراسم را به گروه های بزرگ شهری، استانی، ملی و درنهایت درسطح امت اسلامی تبدل می کند. درنتیجه این عملکرد رسانه دینی، مخصوصا رسانه تلویزیون، می توان گفت این رسانه در افزایش دین‌داری جامعه، به نحو مطلوبی موثر است.