قنات، دستاوردی از هنر و دانش ایرانیان در راستای توسعه پایدار (مطالعه موردی: روستای سرونو، شهرستان کرمانشاه)

قنات یکی از دستاوردهای فرهنگی و تکنیکی ایرانیان برای آبرسانی در مناطق خشک و نیمه خشک است. از آنجا که کشور ایران در منطقه خشک جهانی واقع شده، در سال های اخیر خشکسالی های پی در پی را تجربه می کند، لذا توجه به این شیوه آبرسانی که از سویی با شرایط طبیعی، اجتماعی و فرهنگی ایران سازگاری دارد، و از طرفی جزو دانش بومی این سرزمین محسوب می شود، ضرورت دارد. از این رو هدف کلی این مطالعه کمی، تحلیل عاملی تاییدی الگوی سنجش ماندگاری قنات روستای سرونو علیا در شهرستان کرمانشاه بود. جامعه آماری تحقیق را تمامی مردم روستای سرونو علیا تشکیل دادند (551=N). 226 نفر به عنوان نمونه آماری تعیین شدند و با استفاده از پرسشنامه، داده ها به طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار لیزرل انجام شد. بر اساس نتایج تحلیل عاملی تاییدی، سازه های «مشارکت و همیاری اهالی روستا و مسوولین در مورد قنات؛ ارزش اقتصادی قنات؛ اعتقادات و باورها در مورد قنات؛ خصوصیات مورفولوژیکی قنات؛ و نیاز اهالی روستا به آب قنات»، برای سنجش ماندگاری قنات در روستای سرونو علیا مناسب تشخیص داده شدند. بر پایه این یافته ها، مسوولان مربوطه با آگاهی از این عوامل می توانند در تقویت آن ها توجهات لازم را مبذول دارند.