تاثیر افزایش انرژی جیره و همزمان سازی فحلی بر هورمون های استروئیدی و شاخص های تولید مثلی در تلیسه های هلشتاین

تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر انرژی جیره و همزمان سازی فحلی بر هورمون های استروئیدی و باروری در تلیسه های هلشتاین انجام گرفت. در این تحقیق از 80 راس تلیسه تقریبا یک ساله هلشتاین با میانگین وزنی 20±320 کیلوگرم به صورت یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 20 تکرار استفاده شد. تیمارها شامل گروه های: کنترل (A)، و گروه های آزمایشی افزایش انرژی جیره (B) (10% بالاتر از توصیه NRC)، همزمان سازی فحلی (C) و افزایش انرژی جیره به همراه همزمان سازی فحلی (D) بود. در این تحقیق گروه های B و D به مدت 30 روز قبل از همزمان سازی با جیره ای با انرژی بالاتر تغذیه گردیدند و در گروه های C و D از روش پروژسترون- هیت سینگ استفاده شد. در طی آزمایش از گروه های A و B با مشاهده اولین فحلی و در گروه های C و D از روز آغاز همزمان سازی، نمونه خون در مراحل مختلف سیکل فحلی تهیه گردید و جهت اندازه گیری میزان هورمون های استروژن، پروژسترون و بتاهیدروکسی بوتیریک اسید (BHBA) مورد آنالیز قرار گرفت. همچنین شاخص های تولید مثلی شامل تعداد دفعات تلقیح به ازای آبستنی و فاصله بین اولین فحلی تا تلقیح منجر به آبستنی مورد ارزیابی قرار گرفت. طبق نتایج به دست آمده گروه C و D دارای افزایش معنی داری (05/0p<) در میزان هورمون استروژن در فاز استروس، نسبت به دیگر گروه ها بود. در رابطه با پروژسترون در فاز دای استروس، گروه B، C و D افزایش معنی داری (05/0p<) در میزان هورمون پروژسترون نسبت به گروه A از خود نشان دادند. بیشترین میزان BHBA در بین روزهای آزمایش، مربوط به فاز پرواستروس بود و در گروه D کاهش در میزان BHBA نسبت به دیگر گروه ها مشاهده گردید. همچنین کمترین تعداد دفعات تلقیح به ازای آبستنی و کمترین فاصله بین اولین فحلی تا تلقیح منجر به آبستنی به طور غیر معنی داری مربوط به گروه D بود. به طور کلی افزایش انرژی جیره به همراه همزمان سازی فحلی باعث بهبود عملکرد تولید مثلی، افزایش میزان هورمون های استروئیدی و کاهش میزان BHBAدر تلیسه های هلشتاین می گردد.