مطالعه تجربی اثر روش های پخت کبابی، میکروفر و آب پز نمودن بر باقی مانده انروفلوکساسین در بافت های خوراکی طیور

هدف از این تحقیق، بررسی اثرات فرآیندهای مختلف پخت نظیر آب پز کردن، کباب کردن و میکروویو کردن بر باقی مانده انروفلوکساسین در عضلات، کبد و سنگدان جوجه های گوشتی بود. به هر یک از جوجه ها، آنتی بیوتیک انروفلوکساسین به میزان 5/0 در هزار در آب آشامیدنی به مدت 5 روز تجویز گردید و آب و غذای مشابه گروه شاهد در اختیارشان قرار گرفت. سپس از هر لاشه به طور مجزا و در شرایط آسپتیک از بافت های گوشت، کبد و سنگدان نمونه برداری شد. باقیمانده انروفلوکساسین با استفاده از روش میکروبی و پلیت حاوی باکتری اشریشیا کولای بررسی شد. بعد از انجام مراحل مختلف آزمایش بر روی نمونه های خام و تایید وجود بقایای آنتی بیوتیک، نمونه های مثبت خام با استفاده روش های مختلف پخت، پخته شدند و پس از آن بار دیگر نمونه های پخته نیز با روش مشابه مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پس از انجام فرآیندهای مختلف پخت باقی مانده این دارو کاهش می یابد. بیشترین میزان کاهش در نمونه های گوشت و سنگدان پخته مربوط به فرآیندهای آب پز کردن و در نمونه های کبد پخته مربوط به فرآیند کبابی بود و بیشترین میزان باقی مانده قابل تشخیص مربوط به فرآیند میکروویو کردن در مورد تمامی نمونه های پخته بود. با توجه به نتایج این تحقیق می توان این چنین نتیجه گیری کرد که فرآیندهای پخت مواد غذایی نمی تواند میزان کلی این آنتی بیوتیک ها را از بین ببرد بلکه فقط می تواند میزان آن را کاهش دهد و قسمت اعظم
باقی مانده ها نیز در طی فرآیند آب پز کردن از بافت به مایع پخت تراوش می کند.