بررسی اثر رژیم غذایی سرکه سیب بر بافت هپاتوپانکراس و فلور باکتریایی روده در میگوی وانامی Litopenaeus vannamei

تولیدات طبیعی اسیدهای آلی هم چون سرکه سیب، اغلب با کاهش یا تغییر در باکتری های موجود در دستگاه گوارش و اسیدی کردن روده در میزبان، موجب جلوگیری از رشد باکتری های مضر در میزبان می شوند. هدف از این مطالعه، بررسی اثر جیره غذایی حاوی سرکه سیب بر شمارش کلی تعداد هموسیت ها، بافت شناسی هپاتوپانکراس و فلور باکتریایی روده میگوی وانامی است.
در این مطالعه تعداد 225 قطعه میگو وانامی با وزن 0/0410/2 گرم با رژیم غذایی حاوی سطوح مختلف سرکه سیب به مدت 60 روز تغذیه شدند. تیمارها شامل، سه جیره ی آزمایشی حاوی سطوح صفر، 2% و 4% سرکه سیب بود. در پایان دوره به صورت تصادفی از میگوها نمونه برداری شد. جهت اندازه گیری تعداد هموسیت کل، همولنف از قسمت شکمی نمونه ها برداشته و تعداد سلول های Bو R، مساحت توبول ها در بررسی بافت شناسی اندازه گیری گردید. از طرفی، جهت بررسی فلور باکتریایی روده(log CFU g) از محیط کشت نوترینت آگار به همراه نمک استفاده شد.
نتایج نشان داد که تعداد کل هموسیت در میگوهای تغذیه شده با سرکه سیب افزایش معنی داری داشت(0/05 p ). علاوه بر این، از لحاظ تعداد سلول های کیسه ای و مساحت توبول های هپاتوپانکراس تفاوت معنی داری در تیمارها مشاهده نشد(0/05 p >)، در حالی که تعداد سلول های جذبی- ذخیره ای در تیمارهای حاوی سرکه سیب کاهش معنی داری و بیشترین کاهش در تیمار 2% سرکه سیب مشاهده گردید(0/05 p ). کل باکتری های قابل کشت در روده میگوهای تغذیه شده با سرکه سیب کاهش معنی داری در مقایسه با گروه شاهد داشت(0/05 p
این مطالعه، به عنوان اولین اطلاعات گزارش شده در مورد استفاده از سرکه سیب در رژیم غذایی آبزیان می باشد. این یافته ها نشان داد که سرکه می تواند به عنوان جایگزینی مناسب برای اسیدهای آلی معرفی و پتانسیل بزرگی برای استفاده از این ماده در جیره غذایی میگوی وانامی وجود دارد.