اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش استرس ادراک شده و اختلال خوردن در دانش آموزان مبتلابه علائم اختلال خوردن

پژوهش حاضر باهدف تعیین میزان اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش استرس ادراک شده و اختلال خوردن در دانش آموزان مبتلابه علائم اختلال خوردن انجام گرفته است.
روش پژوهش حاضر از نوع طرح آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم مبتلابه علائم اختلال خوردن شهر جوانرود در سال تحصیلی 95-1394 بود؛ به منظور اجرای پژوهش غربالگری انجام گرفت، ابتدا 370 شرکت کننده با دامنه سنی 15 تا 18 سال، پرسشنامه نگرش خوردن گارنر و همکاران (1979) را تکمیل نمودند که از میان آن ها 30 نفر مبتلا به علائم اختلال خوردن با توجه به نمره کسب شده 20 یا بالاتر از پرسشنامه نگرش خوردن انتخاب گردید، سپس 30 نفر منتخب به صورت تصادفی به دو گروه پانزده تایی آزمایش و گواه تقسیم شدند و پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983) را نیز تکمیل کردند. گروه آزمایش 8 جلسه نوددقیقه ای (هفته ای یک جلسه) به مدت 2 ماه به صورت گروهی تحت آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند. تحلیل داد های خام با استفاده از spss19 و اجرای آزمون های توصیفی و استنباطی ازجمله آنالیز کوواریانس صورت گرفت.
نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که علائم اختلال خوردن و استرس در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در پس آزمون به طور معنی داری کاهش یافته است (30.37=F، 001/0P<).
یافته های پژوهش موید اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش استرس ادراک شده و اختلال خوردن است.