طراحی الگوی رابطه مدیریت فرهنگی با سبک زندگی ایرانی-اسلامی

سبک زندگی ایرانی- اسلامی، می تواند از عوامل مختلف اثر پذیرد؛ در این میان مدیریت فرهنگی و ابعاد آن نیز به عنوان شاخصی از وضعیت زیستی، روانی و اجتماعی، می تواند پیش بینی کننده سبک زندگی ایرانی- اسلامی باشد. این پژوهش با هدف رابطه مدیریت فرهنگی و سبک زندگی ایرانی- اسلامی شهروندان در شهر تهران انجام گرفته است.
روش شناسی: این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش، توصیفی و پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه شهروندان ساکن در شهر تهران در سال 1395 است که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 620 نفر تعیین شده و شیوه نمونه گیری نیز به صورت خوشه ایچندمرحله ای متناسب با حجم بوده است. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد شده، برای متغیر سبک زندگی ایرانی- اسلامی و پرسشنامه محقق ساخته، برای متغیر مدیریت فرهنگی استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات، علاوه بر استفاده از روش های آمار توصیفی، از آزمون رگرسیون و الگوی معادلات ساختاری (لیزرل) استفاده شده است.
بر اساس تحلیل رگرسیونی انجام شده، مولفه های متغیرهای مستقل برنامه ریزی فرهنگی، سازمان دهی فرهنگی، بسیج منابع و امکانات فرهنگی و هدایت و رهبری فرهنگی از ابعاد مدیریت فرهنگی با متغیر سبک زندگی ایرانی- اسلامی ارتباط معناداری دارند که در این بین به ترتیب، متغیر برنامه ریزی فرهنگی، هدایت و رهبری فرهنگی، سازمان دهی فرهنگی و بسیج منابع و امکانات، تغییرات سبک زندگی ایرانی- اسلامی را تبیین می کنند؛ اما مولفه کنترل و نظارت فرهنگی، توان پیش بینی حیطه سبک زندگی ایرانی اسلامی را ندارد.
بین مدیریت فرهنگی و سبک زندگی ایرانی- اسلامی آنان، رابطه معناداری وجود دارد و این رابطه یک رابطه مثبت و ضعیف است؛ همچنین از میان مولفه های پنج گانه مدیریت فرهنگی، ارتباط برنامه ریزی فرهنگی، سازمان دهی فرهنگی، بسیج منابع و امکانات فرهنگی و هدایت و رهبری فرهنگی، با متغیر سبک زندگی ایرانی- اسلامی رابطه مثبت و مستقیمی داشتند.