ارزیابی شاخص های تحمل به تنش در ژنوتیپ های گندم در شرایط خشکی آخر فصل در زنجان

به منظور مطالعه اثر تنش خشکی آخر فصل بر عملکرد دانه و ارزیابی تحمل لاین ها به تنش این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقاتی کشاورزی خیرآباد زنجان اجرا شد. در این آزمایش، 14 ژنوتیپ گندم نان انتخابی از آزمایش های به نژادی بخش غلات مرکز تحقیقات کشاورزی زنجان در قالب دو آزمایش جداگانه تحت کشت آبی و تنش خشکی آخر فصل قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس در شرایط عدم تنش نشان داد که بین کلیه صفات ژنوتیپ ها به جز عملکرد بیولوژیک در سطح احتمال یک درصد و عملکرد بیولوژیک در سطح احتمال پنج درصد اختلاف معنی دار وجود داشت. نتایج تجزیه واریانس در شرایط خشکی نشان داد که بین کلیه صفات ژنوتیپ ها به جز عملکرد دانه در سطح احتمال یک درصد و از نظر صفت عملکرد دانه در سطح احتمال پنج درصد اختلاف معنی دار وجود داشت. بر اساس شاخص های تحمل (STI، MP و GMP) ژنوتیپ های 11، 6، 9 و 4 ژنوتیپ های متحمل تر بودند. از بین ژنوتیپ های مذکور ژنوتیپ 11 که بالاترین مقدار شاخص های 98/0=STI، 05/4765=MP و 11/4723=GMP را داشت و بیش ترین عملکرد را در شرایط تنش خشکی (Ys) (26/4134 کیلوگرم در هکتار) داشته است، به عنوان ژنوتیپ پرمحصول و متحمل انتخاب شد.