اثر استفاده از تغذیه مکمل در اواخر آبستنی و اوایل دوره ی شیردهی میش های شکم اول زایش لری بختیاری بر رشد بره ها

هدف این تحقیق، بررسی اثر استفاده از دانه جو در جیره اواخر دوران آبستنی و اوایل دوران شیردهی میش های شکم اول زایش لری بختیاری بر عملکرد تولیدی آن ها بود. تعداد 32 راس میش آبستن شکم اول زایش به طور تصادفی به دو گروه مساوی شاهد (جیره معمول در دامداری) و تیمار مکمل (جیره معمول در دامداری بعلاوه ی 400 گرم دانه جو به ازای هر راس میش در روز، در 7 تا 13 روز پایانی دوره آبستنی و 10 روز ابتدایی دوران شیردهی) تقسیم شدند. وزن تولد بره ها اندازه گیری شد. همچنین جنس و نوع تولد بره ها و مرگ و میر آن ها ثبت شد. هر میش در هنگام زایمان جهت تعیین وجود سخت زایی مورد مشاهده مستقیم قرار گرفت. وزن 10 روزگی، یک ماهگی و 4 ماهگی (شیرگیری) بره ها اندازه گیری شد. افزایش وزن روزانه از تولد تا 10 روزگی، از تولد تا یک ماهگی و از تولد تا شیرگیری مورد محاسبه قرار گرفت. از نظر وزن تولد بره ها بین تیمارها تفاوت معنی دار وجود نداشت. در هیچ یک از میش های دو تیمار، سخت زایی مشاهده نشد. میانگین افزایش وزن روزانه بره ها از تولد تا 10 روزگی (01/0>P) و از تولد تا یک ماهگی (05/0> P) در بره های تیمار مکمل بالاتر از بره های تیمار شاهد بود. بین دو تیمار از نظر میانگین افزایش وزن روزانه بره ها از تولد تا شیرگیری تفاوت معنی دار وجود نداشت اما بره های دوقلو در تیمار مکمل برتر از بره های دوقلو در گروه شاهد بودند (05/0>P). هر چند که وزن شیرگیری بره ها در تیمار مکمل بالاتر از تیمار شاهد بود اما اختلاف بین آنها معنی دار نبود.