کاربرد روش تخصیص خطی در ارزیابی راهبردهای مقابله با بیابان زایی

انتخاب راهبردهای مناسب با توجه به جمیع معیارهای موثر در فرایند بیابانزایی می تواند کمک موثری در کنترل، احیاء و بازسازی اراضی تخریب یافته و جلوگیری از تخریب عرصه های در معرض خطر بکند. بنابراین این پژوهش با هدف ارائه راهبردهای بهینه به صورت نظامند و در قالب یک مدل تصمیم گیری گروهی انجام گرفت. به این منظور در ابتدا در چارچوب روش تصمیم گیری چند شاخصه (MADM) و با استفاده از مدل دلفی (Delphi)، ارجحیت شاخص ها بدست آمد. و سپس اولویت راهبردها از روش تخصیص خطی (LA) مورد ارزیابی قرار گرفت. بر مبنای نتایج حاصل شده، راهبردهای جلوگیری از تبدیل و تغییر نامناسب کاربری اراضی(A18)، توسعه و احیاء پوشش گیاهی (A23) و تعدیل در برداشت از منابع آب زیرزمینی (A31) به ترتیب به عنوان مهمترین راهبردهای مقابله با بیابان زایی در منطقه تشخیص داده شدند. بنابراین پیشنهاد شد که درطرح های کنترل و کاهش اثرات بیابانزایی و احیاء اراضی تخریب یافته، نتایج و رتبه بندی به دست آمده مورد توجه قرار گیرد.