شهروند مداری پیش درآمدی بر توسعه اجتماعی شهرهای جدید (مطالعه ی موردی: شهر جدید پرند)

با افزایش روند نامتوازن شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه ، شهروند مداری، به عنوان یکی از راهبردهای اساسی توسعه ی اجتماعی، اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. شهرهای جدید عامل مهمی در کاهش شکاف های اجتماعی و جمعیتی بین کلان شهرها و روستاها بوده و در متعادل سازی و سامان دهی سلسله مراتب شهری موثر هستند.در کشورهایی با مشخصه های متنوع اجتماعی،اقتصادی ،این شهرها می توانند با افزایش دسترسی به خدمات و موقعیت های شغلی غیر کشاورزی ، کمک موثری به یکپارچگی اقتصادی روستایی و شهری وتحول در اقتصاد ملی کنند. این مقاله درصدد است که با استفاده از روش کیفی توصیفی-تحلیلی و با استفاده از تکنیک اسنادی ،مصاحبه و مشاهدات میدانی به این سوال پاسخ دهد که شهرنشینی در شهرهای جدید تا چه اندازه منجر به شکل گیری شهروندی در دوبعد حقوق و تکالیف شده است. به نظر می رسد که در شهرهای جدید،با وجود توسعه ی کمی شهرنشینی،پدیده ی شهروندی بیشتر در بخش حقوق شهروندی، قابل درک برای ساکنان بوده و در بخش تکالیف شهروندی به صورت ناقص شکل گرفته و نهادینه نمی شود.به عبارت دیگر ابعاد اصلی حقوق شهروندی شامل شهروندی اقتصادی،سیاسی،اجتماعی،فرهنگی-قومی و جنسیتی به صورت ناقص محقق شده و حاصل آن شهر نشینی است که قواعد و هنجارهای جامعه خود را به خوبی نشناخته و نمی تواند رفتارهای اجتماعی خود را با آنها منطبق کند.