تخمین دوز جذبی ناشی از رادیوداروی 99mTc-DMSA در بیماران کودک تحت اسکن کلیه با استفاده از نرم افزار MIRDose و با بکارگیری روش ترکیبی پلنار SPECT

رادیونوکلئید تکنسیوم نشان دار شده با دی مرکپتو سوکسینیک اسید (99mTc-DMSA) به عنوان عاملی برای ارزیابی اختلالات دستگاه ادراری و کلیوی نقش مهمی در تصویربرداری پزشکی هسته ای کودکان دارد. هدف از این مطالعه، تخمین دوز رسیده به اندام ها ناشی از رادیوداروی 99mTc-DMSA در کودکان با استفاده از نرم افزار MIRDOSE با بکارگیری روش ترکیبی پلنارSPECT بود.
10 بیمار کودک بستری شده به دلیل اختلالات دستگاه ادراری و کلیوی تحت 3 الی 5 اسکن پلنار و یک SPECT در طی 1 الی 20 ساعت پس از تزریق رادیوداروی 99mTc-DMSA قرار گرفتند. همچنین به منظور مرجع ساختاری از اندام های بیماران تصویر MRI از هر کدام به عمل آمد. اکتیویته تجمعی در هر یک از اندام ها با استفاده از روش ترکیبی پلنارSPECT به دست آمد و سپس با استفاده از نرم افزار MIRDOSE دوز جذبی آن ها محاسبه شد.
میانگین دوز جذبی ناشی از رادیوداروی 99mTc-DMSA در کودکان برای اندام های کلیه ها (160±200)، غدد فوق کلیوی (5/9± 1/15)، دیواره مثانه (8/9 ± 7/14)، طحال (8/7 ± 7/12)، گنادها (2/11 ± 4/12)، پانکراس (2/6 ± 5/10) و دیواره صفرا (7/5 ± 8/9)، میکرو سیورت بر مگابکرل بودند. همچنین میانگین دوز موثر برای بیماران μSv/MBq 03/6 ± 01/10 بود.
اختلاف میان دوزهای جذبی رسیده به اندام های مختلف بیماران ناشی از مقادیر متفاوت جذب رادیودارو در اندام ها برای بیماران مختلف است. روش عملی کمی سازی تصاویر با استفاده از روش ترکیبی پلنارSPECT/ می تواند در تعیین اکتیویته تجمعی اندام با دقت قابل قبولی بکار گرفته شود.