نقش جاده های جنگلی در زادآوری گونه های درختی (مطالعه موردی: طرح های جنگلداری لیره سر، گلندرود و مکارود)

هدف اصلی از مدیریت منابع طبیعی، استمرار تولید و پاسخ گویی به نیاز انسان به همراه حفظ تنوع زیستی و تداوم زادآوری در اکوسیستم های طبیعی است. زادآوری طبیعی از مهمترین عوامل موثر بر بقا و پایداری جنگل های طبیعی تلقی می شود.
این تحقیق با هدف بررسی تنوع زادآوری طبیعی گونه های چوبی از حاشیه جاده ها به سمت بخش های داخلی آن در سه عرصه مختلف و در جاده های آسفالته و خاکی می پردازد. بصورت انتخابی شرایط مشابه از نقطه نظر شرایط توپوگرافی، شیب و جهت مشخص شد و در هر طرف جاده از میکروپلات های 2×2 متر برای اندازه گیری تنوع زیستی و ترکیب زادآوری استفاده شد.
نتایج این بررسی نشان داد که شاخص های تنوع زادآوری در بالا و پایین جاده های آسفالته و خاکی و در سه منطقه مورد بررسی تفاوت معنی داری نشان نداند و تنها عامل اثرگذار موقعیت است که با فاصله از جاده های آسفالته و خاکی تنوع زادآوری کاهش می یابد. همچنین گونه های نورپسند همانندQuercus castaneifolia C.A.M.Browics & Menitsky ،Alnus subcordata (L) Gaertn و Diospyros lotus L.در کنار جاده ها به نسبت فاصله از جاده ها بیشتر مستقر می شوند.
بطور کلی در این تحقیق در جاده های آسفالته، میزان تنوع زادآوری و غنا به میزان اندکی بیشتر از جاده های خاکی بود.